Takie narzędzie znajdowało się w każdej Putni świątnickiego rzemieślnika przemierzającego galicyjskie wsie i miasta. Służyło do dorabiania kluczy i drobnych prac rzemieślniczych.

Bukfel (także bukfajl) – dawne narzędzie ślusarskie, rodzaj piłki o możliwych wielu brzeszczotach. Służyło do wycinania kształtu tzw. brody klucza, czyli tej części, którą umieszcza się wewnątrz kłódki lub zamka, a której kształt odpowiada zastawkom mechanizmu zamka. Nazwa pochodzi z języka niemieckiego Bogenfeile czyli pilnik.

Bukfel składał się z solidnej, metalowej ramy, w której umieszczało się kilka brzeszczotów różnej grubości (czasem nazywano je po prostu pilnikami). Mocowane były na różnych wysokościach, odpowiednio do układu zastawek konkretnego egzemplarza kłódki czy zamka. Dzięki temu można było szybko wyciąć ten sam wzór na kilku kluczach. Narzędzie było popularne w Galicji od XIX wieku i używane przez kłódkarzy i ślusarzy do końca XX wieku. Używane było powszechnie w Świątnikach Górnych, gdzie ręcznie produkowano kłódki od XVIII wieku.

Źródło:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bukfel

https://muzeumslusarstwa.pl